دوست دارم با خدا صحبت کنم

معمولاً کسایی که صحبت از یاد خدا زیاد میکنند که در حقیقت با خدا نیستند این رو تجربه من ثابت کرده همون هایی که داعیه خداپرستی دارند و مدام مردم رو نصیحت میکننداکثراً همون ها هستند که زشتی و خلاف و رفتارهای نامناسب ازشون سر میزنه . نکته نه دینداری اونها هست و نه سبک زندگی و کار کردن اونها . نکته در حقیقت یک چیز هست و اون "ادعای " این آدم‌هاست. وقتی مدعی باشی با خاک سیاه یکسان میشی چون بهانه دادی دست خدا تو رو امتحان کنه . این از این ! گاهی آدم میدونه چیزی کلام خداست ولی از آزادی عملش استفاده میکنه و شیوه ی دیگه ای از زندگی رو برای خودش انتخاب میکنه . چون دلایلی داره که علاقه نداره کسی از اون مطلع بشه . درسته که صحبت از پیامبر و امام میشه همه غش و ضعف می‌کنند ولی یک مسائلی هست هست که باعث میشه ما با اینها همراهی نکنیم . من خدا رو در حد خودم تو زندگیم شناختم . میدونم اگر بمیرم ممکن هست فردا روزی بعد از مدتها دوباره برگردم به همین زندگی انتخابی نمیکنم که پشیمون باشم چون میدونم پاداش ۸۰ سال زندگی اگر درست هم باشه ابدی نیست اون هم یک حدی داره و خدا هست که نامحدود هست . در کل این مسئله که ما نمی‌فهمیم و با خدا بدیم یک چیز درستی نیست گاهی اوقات ما میدونیم و می‌فهمیم ولی با یکسری تصمیمات خدا همراهی نمیکنیم چون به نوعی برتری دادن به گروهی هست که ما در چشم و در عمل میدونیم لایق رهبری و بزرگی کردن برای ما نیستند و ما بالاتر از اونها هستیم . اگر روزی خدا یقه من رو بگیره من تنها پاسخی که میدم این هست به من فرصت بده تا در عمل بهتر بودن خودم رو نسبت به فلان شخص ثابت کنم تا اون فلانی آقای من نباشه . حرفت رو گوش ندادم چون از اون بهترم . در محضر خدا ادعا کردن امر مجازی هست مل اونهایی هستیم که ا دوست دارم با خدا صحبت کنم...